In het hart van Saoedi-Arabië loopt een 240 kilometer lange asfaltstrook dwars door de woestijn zonder ook maar één meter af te wijken, een traject dat even ongewoon als alledaags is voor degenen die er dagelijks overheen rijden
Op de meeste wegen ter wereld slingert het tracé zich tussen bergen, dorpen of rivieren. In de natuur bestaan geen rechte lijnen. Maar midden in de woestijn van Saoedi-Arabië is er een uitzondering: een weg die alle natuurlijke obstakels negeert en zich uitstrekt als een liniaal getekend in het zand. Er zijn geen bochten, nauwelijks hoogteverschillen en het gevoel van beweging lijkt te zweven in een eindeloze lijn.
De oneindige rechte lijn van de Rub al-Khali-woestijn
Het gaat om snelweg 10, door het Guinness Book of Records erkend als de langste rechte weg ter wereld. Hij is meer dan 240 kilometer lang zonder ook maar één bocht, binnen een totaal traject van ongeveer 265 kilometer. Hij verbindt de plaatsen Haradh en Al Batha, vlakbij de grens met Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten, en doorkruist de Rub al-Khali, de grootste zandwoestijn ter wereld.
De snelweg werd oorspronkelijk aangelegd voor privégebruik door koning Fahd en later opengesteld voor civiel verkeer. Het ontwerp sluit aan bij de topografie van de omgeving: een uitgestrekt gebied met lage duinen en een vlak terrein dat een volledig recht tracé mogelijk maakt. Onder normale omstandigheden duurt de rit iets meer dan twee uur, maar door het verkeer van vrachtwagens en transportvoertuigen kan de reis tot bijna drie uur duren.
Ondanks de geografische afzondering is snelweg 10 geen lege weg. Het goederenvervoer tussen de industriegebieden in het oosten van Saoedi-Arabië en de grensovergangen naar Qatar zorgt voor een constante stroom van voertuigen. Wat veel chauffeurs omschrijven als een eentonige ervaring, het landschap verandert urenlang nauwelijks, vereist ook een voortdurende concentratie: de lokale autoriteiten waarschuwen dat vermoeidheid en slaperigheid de grootste risico’s zijn op een traject als dit.
De combinatie van perfect vlak asfalt, een horizon zonder herkenningspunten en hoge temperaturen maakt de reis psychologisch zwaarder dan hij lijkt. Daarom spelen de tankstations en rustplaatsen langs de route een essentiële rol voor degenen die er vaak rijden.
Hoewel geen enkel ander traject de 240 kilometer zonder bochten van Saoedi-Arabië haalt, zijn er wel opmerkelijke concurrenten. In Australië heeft de Eyre Highway een recht stuk van 145 kilometer, bekend bij vrachtwagenchauffeurs die het land van west naar oost doorkruisen. In Paraguay loopt een traject van 207 kilometer van noord naar zuid, en in de Verenigde Staten heeft de ND-46 in North Dakota een ononderbroken lijn van meer dan 200 kilometer, hoewel met kleine variaties in het terrein.
In Mexico heeft de Transpeninsular Highway, die Baja California doorkruist, een recht stuk van 169 kilometer tussen El Médano en Las Barrancas, dat wordt beschouwd als het langste in Latijns-Amerika. Geen enkele weg evenaart echter de geometrische precisie van het Saoedische tracé.
Afgezien van de technische curiositeit, weerspiegelt snelweg 10 hoe moderne techniek zich aanpast aan de meest vijandige omgevingen. De afwezigheid van topografische obstakels maakt een bijna perfect lineair ontwerp mogelijk, maar maakt de ervaring ook tot een herinnering aan de uitgestrektheid van de woestijn: kilometers zand en hitte waar het landschap nauwelijks verandert.
